LANDSCHAP

Curaçao is verdeeld in vier geologische eenheden: de Curaçaose Lava-formatie, de Knipgroep, de Midden-Curaçao-formatie en de kalksteenformatie. Het oudste, nu bekende gesteente van het eiland is de Curaçaose Lava-formatie: een 5000 meter dikke opeenstapeling van onderzees basalt, gevormd in de diepe wateren in de Midden-Krijtperiode.

De Knipgroep is gevormd in de late Krijtperiode en bestaat uit kiezelhoudend bezinkingsgesteente. Deze aardlaag is beduidend dikker in het noordwestelijke deel van het eiland dan in het zuidoosten.

De Midden-Curaçao-formatie treffen we voornamelijk aan in het middengedeelte van het eiland. Deze dikke opeenstapeling is gevormd in de late Krijtperiode en het Paleoceen en bestaat uit fijnkorrelig conglomeraat, kleisteen, zandsteen en kleischalie.

De kalksteenformatie kan worden onderverdeeld in de Seru Domi-formatie en de Quartaire Kalksteenterrassen. De Seru Domi-formatie is voornamelijk opgebouwd uit een onderzeese rifformatie. De Quartaire Kalksteenterrassen zijn ontstaan uit veranderingen in de zeespiegel in combinatie met tektonische bodemopheffing.

Curaçao lijkt op het eerste gezicht een dor eiland. Vanwege de beperkte regenval is het zeker dat weinig type planten en dieren hier weten te overleven. Daarentegen zul je versteld staan van de diversiteit van de natuur. Een monotoon woestijnlandschap? Integendeel! Het is een terrein vol leven. De totale oppervlakte van Curaçao is 444 km2. De uitgestrekte noordkust van het eiland wordt gekenmerkt door ruwe kalksteen rotsformaties die op eeuwenoude vulkanische rotsen en verweerd terrein rusten. In het westen van het eiland vind je uitgestrekte, heuvelachtige landschappen. Het Christoffel Park bevat het grootste deel van deze landschappen. In het park vind je tevens het hoogste punt van het eiland – de fenomenale 375 meter hoge Christoffelberg. De oostkant van het eiland bestaat uit vlakke en voornamelijk dorre vlaktes, met enkele vestigingen en sommige secundaire wegen die naar en van de inhammen leiden.