MEET THE LOCALS: DE BETOVERENDE STREET ART VAN GARRICK MARCHENA

“Ik creëerde mijn eigen wereld door te tekenen. Vol superhelden, ruimteschepen en fantasiewezens”
Hoe transformeer je van een verlegen jongetje tot één van de bekendste kunstenaars van Curaçao? Om zover te komen, bewandelde Garrick Marchena (53) niet het meest gemakkelijke pad. Zijn liefde voor tekenen ontstond al op jonge leeftijd. Zijn moeder, die bruidsjurken maakte, liet haar klanten altijd poseren en schetste de dames dan in de jurk die ze voor hen ging maken. Garrick vertelt: “Ik vond het zó fascinerend wat ze deed. Mijn liefde voor tekenen werd dankzij haar geboren. Omdat ik erg verlegen was en niet zo populair, gebruikte ik mijn tekeningen als ontsnapping. Terwijl mijn broertjes en zusje buiten speelden, creëerde ik een wereld vol superhelden, ruimteschepen en fantasiewezens.”

“Superman was mijn grote held”
Toen we verhuisden naar het toen geïsoleerde Santa Rosa en ik nauwelijks speelkameraadjes had, verloor ik mezelf helemaal in mijn tekeningen. Urenlang zat ik op mijn kamer te schetsen, steeds maar weer bezig om mezelf te verbeteren. Superman was mijn grote held, en ik weet nog dat ik enorm gefrustreerd was omdat het me maar niet lukte het logo op zijn borst perfect te krijgen.Totdat ik me bedacht dat ik de lijnen en vormen rondom die S moest natekenen, niet het logo zelf. Toen lukte het wel. Wat een openbaring! Wist ik veel dat ik een techniek toepaste die in de teken- en schilderkunst al eeuwenlang bekend is: de negatieve ruimte. Vanaf dat moment was ik helemaal los. Het portret dat ik als 14-jarige maakte van mijn oom verblufte de hele familie. Zo levensecht.”

“Ik zie nu dat mijn vader me wilde beschermen”
Ooms, tantes, buren: allemaal zagen ze het talent van de jonge Garrick. Een kunstopleiding volgen leek dan ook een logische stap. Maar zijn vader zag hem het liefst civil engineer worden, dus ging hij met gezonde tegenzin bouwkunde studeren in Pittsburgh – zijn tweede thuis. “Het is het klassieke verhaal”, lacht Garrick. “Ik was boos dat mijn vader me de kans niet had gegeven om mijn hart te volgen.” Zelfs een studie architectuur, wat het dichtste bij Garricks passie voor tekenen kwam, zat er niet in. “Bouwkundigen zijn als bakkers, die maken brood, zei een vriend van mijn vader, die op zijn verzoek een gesprek met me had. “Architecten maken cake. Waar is de meeste vraag naar? Naar brood, niet naar cake.” Achteraf onzin natuurlijk, maar hij kan er inmiddels om lachen. “Ik zie nu dat mijn vader me wilde beschermen.”

“Creativiteit bleef aan me trekken”
Na zijn studie keerde Garrick vanwege familieomstandigheden terug naar het eiland. Hij was zelfs nog even werkzaam in de civiele techniek, maar toen de mogelijkheid zich voordeed om met zijn broertje een ontwerpstudio op te zetten, stortte hij zich daarop. “Ik was altijd blijven tekenen, maar van grafisch ontwerpen wist ik niets. Ik heb het mezelf echt moeten aanleren. Het was niet makkelijk, maar ik werd steeds beter. Grappig genoeg kwam die bouwwereld me goed van pas: ik ontwierp onder meer van die borden voor bouwprojecten. Die zagen er dan ook gelijk fantastisch uit. Dat viel wel op.” Met de studio werd het uiteindelijk niets, Garrick ging als freelancer aan het werk, onder meer als logo ontwerper. “Toch bleef die drang om vrij werk te maken, die hang naar creativiteit, aan me trekken.”

“Ik probeer met mijn werk de schoonheid van Curaçao te delen”
In die periode, rond 2003, kreeg de street art movement voet aan de grond. Garrick, die in de jaren tachtig al bezig was met graffiti, hiphop en breakdance, werd verliefd op die kleurrijke wereld van airbrush, vinyl graphics en stencils. Hij ging steeds vaker aan de slag als straatkunstenaar. Met succes. Zijn hyperrealistische, kleurrijke werk is inmiddels overal op het eiland te bewonderen, hij is een lokale bekendheid. Geïnspireerd door zijn vroegere helden als Superman en Spiderman, maar ook door de schoonheid van de natuur van Curaçao maakt hij de meest prachtige creaties. “Een tijdje terug ontdekte ik dat de witstaartbuizerd hier voorkomt. Ik woon al tientallen jaren op het eiland, maar had geen idee dat deze vogels bestonden. Veel lokale mensen weten dat ook niet. Dat is toch zonde? Zo probeer ik met mijn werk de schoonheid van Curaçao te delen.” Ook op plekken waar schoonheid niet direct voor de hand ligt.

“Ik probeer altijd het beste uit mezelf te halen. Iedere dag opnieuw.”
Garrick doet momenteel een project voor Selikor, het afvalverwerkingsbedrijf van de overheid. Op plekken waar veel vuilnis wordt gedumpt, ontstaan zes enorme muurschilderingen van zijn hand. “Ik hoop dat ik zo de bevolking die nog nooit een museum van binnen heeft gezien, kan laten genieten van mijn kunst. Als een soort cadeautje. In veel van mijn projecten betrek ik ook de lokale jeugd, om hen hopelijk te leren met een andere blik naar de wereld te kijken. Wie weet zijn zij de kunstenaars van de toekomst. Maar het belangrijkste is misschien wel dat ik zélf iedere dag nog leer. Ik probeer altijd het beste uit mezelf te halen. Dat heb ik van mijn moeder meegekregen. Ze is inmiddels overleden, maar blijft één van mijn grootste inspiratiebronnen. Mijn beschermengel.”

Het werk van Garrick Marchena is te bewonderen tijdens diverse street art tours die op het eiland worden georganiseerd. Bekijk voor meer info zijn website: http://gmarchena.com of volg hem op Instagram.